Een woning kopen in de vijf Vlaamse provinciehoofdsteden werd in 2020 een stuk duurder. De prijzen voor woonhuizen stegen gemiddeld met +6,7% in vergelijking met 2019. De prijzen voor appartementen namen met +7,0% toe. Dat blijkt uit de derde barometer over de prijsevolutie voor vastgoed in Antwerpen, Brugge, Gent, Hasselt en Leuven van de Federatie van het Notariaat (Fednot).
Een woonhuis was het goedkoopst in Hasselt (292.160 euro) en het duurst in Leuven (404.149 euro). Een appartement was het goedkoopst in Antwerpen (223.764 euro) en het duurst in Gent (288.184 euro). In het afgelopen jaar was het aandeel jongeren dat vastgoed kocht in de provinciehoofdsteden minder groot: 27,9% was 30 jaar of jonger. In 2019 ging het om 30,1%.

Voor een woonhuis steeg de prijs in Antwerpen, Brugge, Gent, Hasselt en Leuven met gemiddeld +6,7%, dezelfde prijsevolutie als in de rest van Vlaanderen. De prijs van een appartement steeg iets meer in de 5 steden (+7,0%) tegenover +6,5% in de rest van Vlaanderen.
Leuven was in 2020 de duurste stad om een woonhuis te kopen. De prijs bedroeg er gemiddeld 404.149 euro. Hasselt was het goedkoopst met een gemiddelde prijs van 292.160 euro.

Een appartement was het goedkoopst in Antwerpen (223.764 euro) en het duurst in Gent (288.184 euro).

Minder jonge kopers in 2020
In het afgelopen jaar was het aandeel jongeren dat vastgoed kocht in de provinciehoofdsteden minder groot: 27,9% was 30 jaar of jonger. In 2019 ging het om 30,1%.
In Leuven was 21,4% van de kopers 30 jaar of jonger. In 2019 bedroeg hun aandeel 24%.
In 2020 kochten jonge kopers vooral in Antwerpen (29,8%). In 2019 waren ze vooral actief in Gent (32,3%).
Op nationaal niveau daalde het aantal kopers dat 30 jaar of jonger was het afgelopen jaar ook: -19,6% in vergelijking met 2019. In dat jaar waren jongeren bijzonder actief op de markt nadat de afschaffing van de woonbonus werd aangekondigd. Bij de 50-plussers bedroeg de daling van iets meer dan -7%.
In de provinciehoofdsteden was de daling forser: -26% bij de kopers van 30 jaar en jonger tegenover -11% bij de 50-plussers.
Notaris Bart van Opstal, woordvoerder van Notaris.be: “Het feit dat jonge kopers minder actief waren in de provinciehoofdsteden is een aandachtspunt. We merken in onze dagelijkse praktijk dat het voor vele jonge koppels geen evidente zaak is om een betaalbare woning te vinden in het centrum van de stad. Zeker als ze op eigen kracht, zonder financiële steun van ouders, een woning willen kopen. Jonge singles hebben het nog moeilijker.”  

Lees hier het perscommuniqué.

• Perscommunique_Vastgoed_VlaamseProvinciehoofsteden2020.pdf (PDF 1,9 MB)

Bron: Fednot

Je wil het niet meemaken: de school van je zoon of dochter belt je op om een coronabesmetting te melden. Daardoor moet je onverwacht thuiswerk en de opvang van je kind combineren. En dat kan doorwegen, zeker als je alleen woont omdat je gescheiden bent.

Kan je dan van de co-ouderschapregeling afwijken?   

Co-ouderschap

Co-ouderschap is een regeling waarbij gescheiden ex-partners zoveel mogelijk op gelijke voet staan als het op de opvoeding en het verblijf van hun kind(eren) aankomt. Het co-ouderschap omvat verschillende facetten zoals:

• Gezagsco-ouderschap: Het is de regel dat de ouders samen het ouderlijk gezag uitoefenen over de kinderen.  Dat betekent dat beide ouders instaan voor de opvoeding. Beiden nemen belangrijke beslissingen over de opvoeding, de schoolkeuze, medische beslissingen... Slechts in uitzonderlijke gevallen kent de rechter het ouderlijk gezag toe aan één van de ouders.

• Verblijfsco-ouderschap: Ouders kiezen in onderling overleg hoe ze het verblijf van hun kinderen regelen. Vandaag geeft de rechter de voorkeur aan een regeling waarbij de kinderen in gelijke mate (50/50) bij hun ouders verblijven als één van de ouders dit wenst.

• Financieel co-ouderschap:Beide ouders krijgen elk de helft van de volledige verhoging van de belastingvrije som door het fiscaal ten laste hebben van een kind.

Corona en verblijfsregelingen

De afspraken over het verblijf van de kinderen kunnen de ouders vastleggen in een overeenkomst. Maar een familierechter kan deze regeling ook opleggen via een vonnis. Ouders kunnen niet op eigen houtje beslissen om deze afspraken niet na te leven. Ook niet in coronatijden.

Ondanks de coronacrisis, verhuizen kinderen vandaag  van de ene co-ouder naar de andere als dat zo bepaald is. Er bestaat geen verbod op contact binnen een gezinsverband, ook niet bij gescheiden ouders.  Dit geldt ook als het kind in het buitenland woont. Een kind naar zijn andere ouder brengen, is een essentiële verplaatsing. Een ouder kan zich niet verschuilen achter de grenscontroles om de afspraken te ontlopen.

Afwijken van de regeling

In sommige situaties is het onoverkomelijk om af te wijken van de regeling.  Uitzonderlijk kan een ouder beslissen om zijn kind niet naar de andere co-ouder te brengen. Dat kan

• Als de ouders in onderling overleg belissen om van de regeling af te wijken. Bijvoorbeeld wanneer een ouder vaak met kwetsbare groepen werkt en minder risico’s wil nemen. Ouders kunnen ook afwijkende afspraken maken als één van de ouders de opvang echt niet op zich kan nemen.

• Als het kind, één van de ouders of een ander gezinslid besmet is en dus in quarantaine moet blijven.

• Als het kind volgens de coronaregels in thuisisolatie moet verblijven.

De co-ouder die omwille van een besmettingsrisico zijn kind niet naar de andere ouder wil brengen, moet dit rechtvaardigen met een medisch attest of een ander bewijs. Corona kan  een reden zijn om af te wijken van een regeling, maar het mag nooit als excuus gebruikt worden. Stabiliteit en structuur voor de kinderen, zekerheid en het naleven van de afspraken blijven de regel.

Bron: Fednot